Het was me toch een maand. 😧 Ik klets je helemaal bij in dit dagboek.

Na maandenlang over mijn grenzen gegaan te zijn, gaf mijn lichaam te kennen dat het genoeg was geweest. Wie niet luisteren wil, moet maar voelen, zal-ie gedacht hebben. Ik ben helemaal ingestort. Mijn lijf was op. Mijn hoofd was op. De huisarts schreef enkele weken ziekteverlof voor.

De eerste week was de miserabelste week van 2023 tot nu toe. Oh, wat was ik beroerd. Bovenop de huilbuien, die niet onder deden voor het regenweer buiten, had ik ook nog iets verkeerds gegeten. Bijna twee weken lang zat ik kokhalzend boven mijn bord eten om toch maar iets binnen te krijgen. En daarbovenop had ik ook nog een grote paniekaanval waar ik zelf niet uit raakte. Nee, het was niet mijn beste week.

In die eerste week kreeg ik amper een hap door mijn keel. Deze pannenkoek heeft op zich wel gesmaakt, maar meer moest het echt niet geweest zijn.

~

De eerste deftige maaltijd, in de zin van AVG (aardappelen, vlees/vega en groenten) was dit. Gekookte aardappelen, rode kool, groenteballetjes en appelmoes.

Druiven uit de serre van papa.

~

Nadat mijn eetlust weer terug was, trakteerde ik mezelf op een ijsje. Het bolletje links was lavendel, het bolletje rechts vanille. De lavendel rook en proefde je goed. Het was lekker en zeker voor herhaling vatbaar, maar ik zou er geen liters van kunnen eten.

Medicatie. Ik kreeg heel wat voorschriften mee van de huisarts. Sedistress is een natuurlijk, niet-verslavend kalmeermiddel op basis van valeriaan. De huisarts schreef zelfs een benzodiazepine, die verslavende kalmeermiddelen dus, voor. Deze ben ik niet gaan halen. Ik wilde eerst proberen met het natuurlijke middel.

Escitalopram is een antidepressiva. Ik heb dit in 2022 ook al eens genomen op voorschrift van de neuroloog. Toen heb ik het op eigen houtje afgebouwd. Nu volgt de huisarts me op de voet op en moet ik deze minstens 6 maanden nemen. Ik heb het opgebouwd met 5 mg (een half pilletje) per dag en na 6 dagen ben ik naar 10 mg (1 pilletje) gegaan. In het begin had ik nog wat last van mijn maag, maar ik zorg ervoor dat ik het met voedsel inneem. Nu zijn de overige bijwerkingen, zoals zweten, op zich wel mild, dus mij hoor je niet klagen.

~

Ik had ook weinig mentale ruimte om te lezen. Ik heb wel elke dag iets gelezen. Een hoofdstuk ofzo. Hoeveel ik uiteindelijk gelezen heb, kom je te weten in een aparte blog. 😉

Je ziet trouwens een blauw dolfijnendekbed liggen. Daarin zit een verzwaringsdeken. Dit heb ik gekocht bij de Action webshop: 30,00 euro inclusief verzending. Het deken kan niet in de wasmachine, dus men raadt dan aan om er een dekbedhoes overheen te doen. Mama heeft in mijn oude kast gekeken en vond dit dekbed. Het was vroeger mijn lievelingsdekbed, aangezien dolfijnen mijn lievelingsdieren zijn. Een kort wasje om het weer fris te laten ruiken en dan over het dekbed heen. Dit is ZALIG! Tijdens die miserabele week kalmeerde me het enorm. Nog steeds tevreden over deze aankoop.

Ik sprong de Action binnen voor vuilniszakjes, en zag het eerste schap met kerstspullen. Ondanks dat ik echt een kerstfanaat ben, vind ik dit zelfs een beetje vroeg…

~

Ik bracht een bezoekje aan de kapper. Weer blij met mijn bijgewerkt kapsel.

Ik maakte weer een puzzel. 🙂

En hoe gaat het nu?

Mentaal gaat het al wat beter. Ik merk dat de Escitalopram de scherpe kantjes eraf haalt. Fysiek is het enorm wispelturig. De ene dag gaat het best goed, de andere dag is weer een ramp.

In september begin ik weer te werken. Ik wil niet te lang van de werkvloer wegblijven. Ik heb ook al gesprek gehad met mijn werkgever hoe mijn toekomst in het bedrijf eruit ziet. Er gaat wat veranderen, maar daar deel ik meer over als alle betrokken partijen akkoord zijn met deze regeling.

Liefs ❤
Kim