Op Pinksteren vertoefde ik een namiddagje in de Plantentuin in Meise (vlak bij Brussel) met de jongerenwerking van de MS-Liga. Hierbij mijn verslagje.

Toen de jaarplanning bekend werd gemaakt, was ik al snel geïnteresseerd in deze activiteit. Ik regelde een taxi, in de vorm van mijn ouders, en schreef me in. Ik heb dit zo gedaan omdat ik wist dat de activiteit me al enorm veel energie zou kosten. Door dit zo te organiseren, kan ik de energie van verplaatsen al elimineren. Mijn ouders zijn die dag zelf de tuin met hun tweetjes gaan verkennen.

De namiddag begon niet zo goed. Ik dacht dat ik aan de verkeerde ingang stond en wandelde helemaal naar de andere ingang. Wat bleek, het was toch de ingang waar ik eerst stond. 2500 stappen voor niks verspild. Ik was echt hier behoorlijk chagrijnig over. Gelukkig was ik nog op tijd bij de groep.

Met een gids gingen we de tuin binnen. Door het zonnige en warme weer zocht de gids wel altijd de schaduwplekjes op.

Ze vertelde over het ontstaan van de plantentuin en dat dit voornamelijk voor de wetenschap bedoeld is. Aan de rand van Brussel is dit ook een stukje groen paradijs om te vertoeven.

Een persoon met MS kan nogal eens last hebben van blaasproblemen. Een toiletbezoekje is dan handig. Een lotgenootje was zo moedig om de gids aan te spreken en te vragen of er ergens een toilet in de buurt was. De gids verwees ons naar het kasteel (bovenstaande foto). Met z’n drieën gingen we op pad, maar vonden het toilet in het kasteel maar niet. Uiteindelijk zochten we het grondplan op. Er was helemaal geen toilet in het kasteel, maar wel in een gebouw vlak bij het kasteel. We vonden het toilet, dat overigens echt een kruipkot was, aangezien je er amper kon keren. Je zat letterlijk met je knieën tegen de deur. Maar ik was al blij dat mijn blaas geledigd was.

We voegden ons weer bij de groep die ondertussen in de kruidentuin was terecht gekomen. Via de rozentuin, die nog net niet in bloei stond, wandelden we verder naar de Oranjerie.

Want het hoogtepunt van de dag was misschien wel de afternoon tea. Hetgeen waar iedereen naar uitkeek. 😉

Belegde minibroodjes, scones, macarons, … We kregen ook nog een sapje van gember en nog iets zoets, maar dat weet ik niet meer. De vrouw die opdiende schonk voor iedereen koffie in zonder te vragen of men wel koffie wilde. Bij een high tea verwacht ik eerlijk gezegd ook eerder thee. Ik lust zowel koffie en thee, voor mij was dit niet zo’n groot probleem, maar sommige mensen drinken geen koffie.

En eerlijk gezegd, na zo’n warme dag buiten, verlangde ik eerder naar een goede frisse cola. Haha. 😀

Na de high tea strompelde ik weer naar de hoofdingang waar mijn ouders stonden te wachten. Onderstaande foto’s heeft mijn mama gemaakt en vind ik toch iets mooier dan hetgeen ik gezien heb.

Het was een fijn dagje in de Plantentuin in Meise. Ik heb bijna 10 000 stappen gezet, mijn dijbenen lagen open van het schuren (je kent het wel, die schurende benen), mijn voeten deden verschrikkelijk veel pijn, maar het was een fijn dagje. Ik ben trots op mijn lijf dat het me toch gelukt is! 🙂

Liefs ❤
Kim