Vandaag verschijnt Een zee van tijd van Eva Nagelkerke, een spannend zomers verhaal. Ik mocht van De Verhalenfabriek dit boek al lezen. In deze blog lees je wat ik ervan vond.
Een zee van tijd | Eva Nagelkerke | 2022 | De Verhalenfabriek | 121 pagina’s
Gelezen via e-book (recensie-exemplaar)
⭐⭐⭐⭐
Korte inhoud
Linde vraagt zich steeds vaker af: is dit het nou? Heeft ze hier zo hard voor geknokt? Werken bij een prestigieus kantoor op de Zuidas is niet wat ze had gehoopt. De concurrentie is moordend en een nacht doorwerken is de normaalste zaak van de wereld. Het enige waar Linde blij van wordt is de stiekeme relatie met haar collega Vincent. Totdat ze een schokkende foto ziet op zijn telefoon. Ze neemt een impulsief besluit en gooit haar leven radicaal om. Ze geniet van de vrijheid aan de kust, maar is ze er wel veilig?
Mijn mening
Na haar studie rechten werkt Linde als trainee in het prestigieuze kantoor Hermes Legal op de Zuidas. Ze werkt dag en nacht om zich een weg naar boven te knokken. Enkel haar collega (en baas) Vincent brengt wat vreugde in haar leven. Totdat ze achter een geheim van hem komt en hun relatie verbreekt. Op hetzelfde moment ziet ze haar jeugdvriendin Katja weer. Katja overtuigt Linde om mee te stappen in de zaak, een strandtent waar men vegetarische gerechten verkoopt. Dag Hermes Legal, hallo zee en strand. Maar dan gebeuren er heftige dingen in en rond de strandtent. Wie heeft het op haar gemunt en is ze hier wel veilig?
~
Achter Eva Nagelkerke schuilt het schrijversduo en tevens zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke. Ze hebben al enkele thrillers op hun naam staan, maar dit verhaal is het eerste dat ik van hen las.
Het begin is een spannende proloog die je doet verlangen naar meer.
In korte hoofdstukken wordt het verhaal verteld. In het begin vertoef je nog vaak op de Zuidas in het kantoor van Hermes Legal. Op ongeveer 1/3 van het boek maakt het verhaal een omslag en vertrek je samen met Linde naar de strandtent.
‘De regen roffelt op het dak van het paviljoen. Het is een fijn, rustgevend geluid, alleen jammer dat het nu al twee weken lang de hele dag zo doorgaat.
Op enkele dappere wandelaars na is het overdag stil op het strand en in het paviljoen. En de weersverwachting voor de komende veertien dagen laat geen verandering zien. Een Hollandse verregende julimaand.
Na het zonnige openingsfeest doet de eerste heftige gebeurtenis zich voor. Nadien volgen er nog meer en wat ik dan goed vond, is dat dat nat regenweer met donkere wolken gelijk staat aan de gebeurtenissen, die toch ook best wel “donker” en “onheilspellend” kunnen genoemd worden. (Ik weet niet of dit bewust gedaan is, ik maak enkel deze vergelijking.)
Er zijn veel mogelijke potentiële “daders”. Zijn het de buren van Koffiehuys De Bruin die niet kunnen verkroppen dat ze niet meer de enige strandtent zijn? Is het Lindes ex Vincent die het moeilijk heeft met de relatiebreuk? Of is het strandwacht Sam die toch wel altijd heel toevallig in de buurt is als Linde in gevaar verkeert? Je wordt van hier naar daar gestuurd met je vermoedens en twijfelt net als Linde wie het op haar gemunt heeft.
Het verhaal leest bijzonder vlot en je merkt dat Eva Nagelkerke het gewoon is om met een thrillerpen te schrijven. Ze weten heel goed wat ze moeten doen om het niet te voorspelbaar te laten worden. Knap gedaan!
Het was een fijne eerste ontmoeting met auteur Eva Nagelkerke. Het smaakt in ieder geval naar meer. 😉
Met dank aan De Verhalenfabriek voor het recensie-exemplaar.
Liefs ❤
Kim
Kim leeft 