Het was tijd voor een tripje naar Zeeland. Lees je mee?

Woensdag 11 september 2024

Voorafgaand aan een tripje moet je je koffer inpakken. Ik neem altijd veel te veel mee. Deze keer wilde ik het anders doen. Alles moest in deze koffer raken. Dit is een formaatje handbagage. En het is zowaar gelukt om er alles in te krijgen.

Net na de ochtendspits vertrokken we richting Zeeland. We konden vlot doorrijden en arriveerden in Veere. Dit is een klein, gezellig maar heel toeristisch stadje aan het Veerse meer. We hoorden voornamelijk Vlaams en Duits.

Dit is de Grote Kerk, één van de trekpleisters in Veere. Binnenin is er een tentoonstelling. Wij zijn er niet binnen geweest en hebben de kerk enkel van buitenaf bewonderd.

De waterput. Het regenwater dat op het dak van de Grote Kerk valt, wordt afgeleid naar deze put. En kijk eens naar dat gewelf bovenaan.

Nog een trekpleister in Veere is Oma’s Snoepwinkel. Dit kleine, schattige winkeltje verkoopt oud-Hollands snoep. Ik kende er amper iets van. We kochten drie verschillende soorten. Ik koos voor de kaneelbolletjes.

Veere bestaat uit gezellige straatjes en er staan veel mooie huisjes. Het stadje laat enkel bestemmingsverkeer toe, waardoor het heerlijk wandelen is in de straten.

Er werd regenachtig weer voorspeld. De eerste echte bui kregen we rond lunchtijd. Ideaal om dan iets te gaan eten. En in Nederland eet je uiteraard rundskroketten als het op de menukaart staat. 😉

Veere ligt aan het Veerse meer. Je kunt een rondvaart van een uur maken op het meer, maar dat hebben we niet gedaan.

En toen werd ik een beetje moe. Het is fysiek geen al te beste periode voor mij, dus ik was voornamelijk trots op mijn lijf dat het min of meer standhield. Ik nestelde me op een bankje langs de jachthaven en zette een luisterboek aan. Ik vond het in ieder geval geen verkeerd uitzicht. En tussendoor kon ik ongegeneerd mensen bekijken, want had ik al gezegd dat Veere heel toeristisch was?

Na mijn rustpauze wandelden we verder. We gingen een terrasje doen onder een grote parasol. Heel handig, want even later regende het weer. Ik dronk een thee complet, oftewel een thee met drie Zeeuwse bonbons.

Nadien wandelden we in de regen weer naar de auto. Op naar het hotel. Aangekomen bij het hotel hebben we nog even in de auto gewacht. Het water viel met bakken uit de hemel. Inclusief hagel, donder en bliksem. Na een tiental minuten was de bui overgetrokken en konden we naar binnen gaan.

We logeerden bij Van der Valk Middelburg in een driepersoonskamer. In 2016 hebben we hier ook al eens gelogeerd.

In dit hotel is er een zwembad en een wellness aanwezig. Ik had zin om het water in te gaan.

Vandaag was er nog volk aanwezig, dus heb ik omwille van privacyredenen geen foto’s genomen. De rechterfoto heb ik een dag later genomen.

’s Avonds was het tijd voor het driegangenmenu. Dit is een arrangement dat je kan boeken. Je krijgt dan een arrangementmenukaart en kunt daar uit kiezen.

Met een vol buikje en pijn dook ik het hotelbed in. Ze hebben Auping-matrastoppers, maar na twee nachtjes slapen heb ik toch liever een echte dikke matras. Niet dat het slechte matrassen waren, maar ze verschoven nogal gemakkelijk.

Donderdag 12 september 2024

Eén van de grote voordelen van een hotel zijn de hotelontbijtjes. Ik hou ervan! Met dit ontbijt kom ik toe tot het avondmaal.

Vandaag reden we naar Zoutelande. Bij ons in Vlaanderen werd dit dorpje bekend door het liedje Zoutelande van BLOF ft. Geike Arnaert. In Zoutelande aangekomen waren er heel dreigende wolken te zien. Zouden we het droog houden? We namen in ieder geval een paraplu mee.

Op een gegeven moment stonden we op de dijk bij het openbaar toilet. Een strandwachter kwam de container controleren. Ik was wel benieuwd wat we aan de horizon zagen. Was dit al België of toch nog Nederland? Ik vroeg gewoon aan de strandwachter wat we ginds zagen liggen, hij zal het toch wel weten. Op de linkerfoto kijken we richting Antwerpen en op de middelste foto zien we Cadzand liggen. Net geen België dus.

Even op een bankje zitten. En zo’n paraplu kan ook als wandelstok dienen. Geen haan die ernaar kraait, want die paraplu was misschien echt wel nodig met de dreigende wolken.

We wandelden nog wat rond in Zoutelande en gingen nadien nog iets drinken. Bij de laatste foto moest ik aan Blankenberge denken. Daar is (of was?) een velodroom waar je ook met zo’n oude fiets kan rijden.

In de namiddag trok ik naar het zwembad. Deze keer was ik er helemaal alleen. Ik kon nu wel foto’s nemen. Ik had mijn oortjes en e-reader bij en tussendoor dook ik af en toe het water in.

Tegen dat ik het zwembad verliet kwam er wat volk aan.

Het laatste avondmaal. Het was heel lekker. Het enigste minpunt vond ik de stoelen. Het waren middelhoge stoelen met armleuningen en door het tapijt was het heel moeilijk om je stoel onder de tafel te schuiven.

Vrijdag 13 september 2024

Het laatste ontbijt. De cracker en de banaan nam ik mee voor het geval ik nog honger zou krijgen. Dat was niet het geval, want met dit ontbijt heb ik meer dan voldoende gegeten.

Na het ontbijt checkten we uit en reden nog even naar Wemeldinge. We wandelden wat rond in de jachthaven. Niet heel spectaculair, gewoon een jachthaventje.

Maar deze kleine wandeling was al te veel voor mij. Het blijft altijd doseren en wat over je grenzen gaan. Terug bij de auto besloot ik dat we weer naar huis reden. We hebben wat file gehad op de Antwerpse ring, wat natuurlijk geen verrassing is.

Ik heb echt wel genoten van dit tripje. Nieuwe herinneringen ophalen. Dankbaar voor de weergoden die ons toch nog zonnige momenten bezorgden. Ik heb al gezegd dat we nog eens terug naar hier moeten komen. Er is op dit schiereiland nog veel te beleven, zoals Vlissingen, Westkapelle, Domburg, Yerseke, … En Zeeland is gewoon mooi. Heel mooi.