Iedere mens heeft wel een angst of fobie. Ik heb ook een rijtje angsten en fobieën. Gelukkig wegen ze niet allemaal even zwaar door, maar ze zijn er wel.

Het leven zit vol gevaren, dus ergens is het misschien wel logisch dat je ergens bang voor bent. Soms zijn die angsten irreëel, soms ook niet. Denk maar aan mensen die in oorlogsgebied leven. Die staan doodsangsten uit en die zijn echt wel reëel.

In mijn hoofd zijn mijn angsten reëel, al weet ik ook dat kans groter is dat het irreëel is. Dat de kans groter is dat het allemaal goed en voorspoedig verloopt.

• Ik ben bang voor honden. Vooral loslopende en blaffende honden doen mijn hart sneller slaan. Honden aan een leiband kan ik nog min of meer aan. Ook maltezers, boomers en consorten vind ik nog oké. Ik vind ze gewoon schattig. De reden van deze angst is dat ik als klein meisje eens besprongen ben door een aanrennende hond. Gebeten ben ik niet, maar sindsdien ben ik bang voor honden.
• Ik krijg het benauwd van hoogtes en afgronden. Op een ladder of op mijn terras (ik woon op het eerste) staan, lukt me nog. Bruggen vind ik al heel wat enger. En wat dacht je van tv-programma’s zoals Wie is de mol? of De mol waarin de kandidaten met een zipline van het ene naar het andere moeten slingeren of op een touw balanceren? Ik heb gegarandeerd mijn ogen dicht.
• Wanneer het weerbericht code oranje of code rood afkondigt voor sneeuw, storm of regen, word ik op voorhand al zenuwachtig. Ik houd niet van extreem weer. Vooral niet als ik er door moet. Op zo’n momenten ben ik het liefst thuis.
• Ik ben enorm bang om dierbaren te verliezen. Ongeluk zit in een klein hoekje en ik ben een doemdenker. Ik moet er niet aan denken of ik krijg de koude rillingen.
• Ik vind druk verkeer niet leuk. De Antwerpse ring mijd ik als de pest als ik zelf rijd. Die verschillende rijvakken, op- en afgaand verkeer, snelle wisseling van rijstroken, … Wie verbaast het zich nog dat er dagelijks ongevallen gebeuren? De infrastructuur leent er zich niet toe voor zo veel verkeer. Als ik als bijrijder meerijd en er is druk verkeer, dan sluit ik gewoon mijn ogen. Niet zozeer dat ik mijn eigen chauffeur niet vertrouw, eerder vertrouw ik de andere chauffeurs niet. Op de baan rijden er namelijk heel wat wegpiraten…
• Over autorijden gesproken, een autosnelweg oprijden vind ik ook eng. Ik ben dan bang dat ik op het einde van invoegstrook niet ingevoegd raak.
• Sommige telefoontjes plegen vind ik ook doodeng en zou ik eerder voor een mailtje sturen kiezen. Naarmate ik voor mijn werk meer moest telefoneren, is die angst er wel een beetje uitgegaan. Naar een klantendienst of dergelijke bellen doe ik al zonder moeite. Dan heb je meestal sneller antwoord dan via mail. Maar bellen naar de huisarts voor het resultaat van mijn bloedonderzoek? Ho maar, ik wacht wel tot het resultaat in COZO staat.
• Dieren met een snavel, met name eenden, ganzen, kippen, … vermijd ik ook zorgvuldig. Ik vind ze eng. Vogeltjes gaan nog, zolang ze niet te dichtbij komen.

Waar ik niet bang voor ben en vele mensen wel: spinnen. Oké, als er ineens een tarantula verschijnt, zou ik niet weten wat ik zou doen. Maar een gewone huisspin laat ik meestal gewoon zitten. En ik gil het kot niet bijeen als ik ze zie. Dat doe ik eerder als ik de lift uitstap en mijn buurman met zijn hond staat te wachten om de lift te nemen.

En zo heeft iedere mens wel iets waarvoor hij angstig is. En dat ik helemaal oké.

Liefs ❤
Kim