Het was weer tijd voor de jaarlijkse afspraak met mijn neuroloog. In deze blog praat ik je bij. 

Voorafgaand aan de consultatie mag ik nog een keer onder de MRI. Wanneer ik weer thuis ben, heeft de radioloog mijn beelden al bekeken en is het verslag gevalideerd. De voorbije jaren bekeek ik mijn beelden heel nauwgezet en speelde ik zelf voor radioloog (ook al ken ik niks van deze medische discipline). Misschien had hij/zij wel iets over het hoofd gezien. Dit jaar scrollde ik één keer door mijn hersenpan, las het verslag en sloot het venster weer. Alles was stabiel. Deze keer vertrouwde ik de radioloog wel. 

Een weekje later werd ik weer in het ziekenhuis verwacht voor de VEP en de SEP. Deze keer had ik een praatgrage verpleegkundige. Ze zei al dat het volgens haar allemaal in orde was. Normaal gezien mogen verpleegkundigen dit niet zeggen. Enkel een arts mag resultaten doorgeven. Ik had zelf ook niets anders verwacht na de stabiele MRI. 

In de namiddag mocht ik op visite bij de neuroloog. Ik meldde kort over mijn crash van afgelopen zomer. Zij zei dan dat alles in orde was. Ze deed naar jaarlijkse gewoonte weer een uiteenzetting van de mogelijke medicatie in eerstelijns. Ik ben het inspuiten van Copaxone kotsbeu, maar de alternatieven van Aubagio en Tecfidera zinden me ook niet echt. Aubagio schrijft mijn neuroloog sowieso niet voor aan vrouwen in de vruchtbare leeftijdscategorie, aangezien het een merde is om dat spul weer uit je lichaam te krijgen. En met Aubagio in je lichaam mag je niet zwanger worden. In tegenstelling tot de vorige uiteenzettingen, was er nu een nieuw alternatief. Dit medicijn is de jongste telg in de eerstelijns medicatie: Zeposia. Het is in pilvorm – mijn oren spitsten zich meteen – en heeft minder bijwerkingen dan Tecfidera. Er is meer kans op virale infecties en je mag geen levende vaccins (zoals bof, rode hond, windpokken, mazelen, gele koorts,…) laten zetten. Met dit medicijn mag je ook niet zwanger worden, aangezien men niet weet wat de langetermijneffecten zijn bij een zwangerschap. Daarnaast is er verplicht een driemaandelijks bloedonderzoek om de lymfocyten te checken. Voor de rest zijn er geen bijwerkingen gemeld. Het zou MS met 50% afremmen t.o.v. de 30% van Copaxone. Dit is trouwens ook wettelijk verplicht. Een nieuw medicijn op de markt moet beter zijn dan zijn voorgangers. 

‘Ik ga aan de pillen,’ zei ik tegen de neuroloog. Ik smijt Copaxone figuurlijk weg en ga over op Zeposia. Het pilletje kan ik gewoon innemen met mijn routine en voor de rest hoef ik me niets aan te trekken van koudepacks, koel houden van medicatie, … 

De afspraken voor volgend jaar zijn meteen gemaakt, dan is dat ook in orde. En godzijdank is het dan een combiraadpleging, wat betekent dat ik eerst de VEP- en de SEP-onderzoeken heb, met meteen daaropvolgend de consultatie bij de neuroloog.

Liefs ❤
Kim